تنبیهی سخت تز اتش و سیل و زلزله و قحطی و بیماری تنبیهی که نسلها را سوزاننده تر از اتش بسوزاند بی انکه کسی ببیندش یا بر ان واقف شود . پش خداوند دو کلمه دوستت دارم را از ذهن وقلب مردم پاک کرد چنان که از روزازل ان کلمات را نه شنیده و نه گفته و نه احساس کرده باشند .

ابتا همه چیز عادی و زندگی به روال همیشگی خود در گذر بود اما بلا کم کم رخ نمود زمانی که مادر میخواست عشق بی غش تقدیم فرزند خود کند هنگامی که دو دلداده میخواستند کلام اخر را بگویند و خود را یکباره به دیگری واگذارند انگاه که انسانها دو همسایه دو برادر دو دوست در سینه چیزی گرم و صادقانه در سینه احساس میکردند و می خواستند که ان را نثار دیگری کنند . زبانها بسته بود و چشمها منتظر و ان کلامی که پاسخگوی همه ی این نیاز ها بود از دهان کسی بیرون نمیامد

وبعد............................

کم کم سینه ها سرد شد روابط گسست و ملال و بی تفاوتی جایگیر شد . دیگر کسی حرفی برای دیگری نداشت .

ادمها د ر خود افسردند و در تنهایی بی وقفه از خود پرسیدند :چه شد که ما به اینجا رسیدیم .کدام نعمت از میان ما رخت بر بست و اندوه ا مانشان را برید .خداوند دلش بر این قوم که مفلوکتر از همه ی اقوام جهان شده بودند سوخت و کلمات دوستت دارم را به ذهن و قلب انها باز گرداند خدا را شکر که ما هنوز هم میتوانیم بگوییم دوستت دارد

امیدوارم کلمه دوست دارم هیچوقت از زبانمون نیوفته تو دنیای امروز باید خیلی مواظب باشیم صداقتمون و از دست ندیم از همین الان صادقانه میگم دوستتون دارم با قلبم نه با زبانم تو هر جای دنیا هستید شاد باشیدددددددد